Z jednej strony - zachwycam się ujęciami, kolorami i dźwiękiem.
Z drugiej strony - czuję się jakbym to ja rzeczywiście był wewnątrz tej beczki na motorze... albo jak na karuzeli. Nie wiem czy zamiarem tego filmu było aż takie przytłuczenie obrazem, dźwiekiem i światłem. O ile doceniam formę narracji i rewelacyjnie przeniesione miejsce... a w z nim o montowanie tej cholernej beczki, bez zadnego BHP, na paru tyczkach i głosie konferansjera z megafonu. Problemy głównej bohaterki z własną tożsamością i teraźniejszością, wybrzmiewają nieco przyciszone i w tle do tej całej grandy bandy. Kocham grandę bandę, kocham te prawdziwe Gilliamowe wesołe miasteczko i serio kocham cały zamysł. Sekwencje z bollywoodzkich, obskurnych (w tej formie) filmów puszczanych w zatęchłej sali kinowej - szapo ba! Ale to nadal nie jest film o trans kobiecie pracującej w wesołym miasteczku. Są jedynie przesłanki, niewielkie informacje, urywki... ale nadal zostaje nam dokument o wesołym miasteczku. To miejsce jest bohaterem... Trzymam kciuki za reżysera, bo widać że ma wielki talent, ale chyba wolę aby spróbował w fabułę niż dokument. Ewentualnie spróbować jeszcze raz z dokładnie taką samą formą, ale w formie krótkometrażowego dokumentu.