Bardzo długo nie mogłam się zdobyć na odwagę, żeby obejrzeć "Córkę botanika". Różne opinie o nim, w tym także spoilery, podpowiadały, że film mnie nie zachwyci. Wiedziałam co potrafi reżyser, Sijie Dai. Zakochałam się w jego wcześniejszym filmie "Balzac i mała Chinka", który jest po dziś dzień jednym z moich ulubionych.
Starając się w miarę możliwości zagłuszyć oczekiwania - obejrzałam, ale nie wiem, czy byłam obiektywna. Im dłużej oglądałam "Córkę botanika", tym bardziej film mnie rozczarowywał. Był w nim potworny kontrast między malarskimi pociągnięciami pędzla mistrza, a nieporadnymi bazgrołami ucznia. Mistrzowskie wręcz były zdjęcia i muzyka, natomiast sama historia została jakby sztucznie wkomponowana w to piękno kadrów i dźwięków. Kontrast był tak krzykliwy, że aż nie mogłam uwierzyć w to, na co patrzę. Było dla mnie dużym zaskoczeniem, że tak źle odebrałam film jako całość. Może kiedyś, druga projekcja zmieni moją ocenę na mniej krytyczną.

Z Chin pochodzi też inny, wcześniejszy obraz o zbliżonej tematyce - "Ji Sor", ale wzbudza we mnie zupełnie inne odczucia niż "Córka botanika".